Jak Polacy wracali z Sybiru? W 75. rocznicę repatriacji ludności polskiej z głębi ZSRR

Dr Wojciech Marciniak z Katedry Historii Polski i Świata po 1945 r. UŁ specjalizuje się stosunkach polsko-radzieckich od 1939 r., szczególnie zaś interesują go losy Polaków na Wschodzie po 17 września 1939 r., historia Związku Patriotów Polskich w ZSRR i dzieje polskiej dyplomacji w Związku Radzieckim po II wojnie światowej. W ostatnich latach prowadzi badania nad zagadnieniami przesiedleń i repatriacji ludności polskiej z ZSRR po 1944 r. Interesują go przede wszystkim polityczny i dyplomatyczny aspekt ruchów migracyjnych. Wyniki swoich badań zaprezentował na kilkudziesięciu konferencjach o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Chętnie bierze udział w popularyzacji nauki – jest częstym gościem m.in. w szkołach, uniwersytetach trzeciego wieku i klubach historycznych, gdzie wygłasza prelekcje i wykłady otwarte. Kieruje Archiwum Sybiraków na Uniwersytecie Łódzkim.

6 lipca 1945 r. została zawarta polsko-radziecka umowa repatriacyjna. Dawała ona szansę powrotu z głębi ZSRR polskim zesłańcom - ofiarom radzieckich deportacji z lat 1940-1941. Transporty odprawiano wiosną 1946 r., a zatem mija 75 lat od tamtych wydarzeń. Przygotowania i organizacja akcji repatriacyjnej były wielkimi wyzwaniami, z którymi mierzyli się działacze Związku Patriotów Polskich. Komu pozwolono wrócić z "nieludzkiej ziemi", a kto musiał na zawsze tam pozostać, jak fabrykowano "dowody polskości" oraz co stanowiło bilet do Polski dowiecie się na wykładzie dra Wojciecha Marciniaka z Archiwum Sybiraków Uniwersytetu Łódzkiego.